In het hart van Occitanië

Tussen het Centraal Massief en de Pyreneeën liggen in het departement Aude de juwelen van ons departement: De Kathaarse kastelen. Een dozijn versterkte dorpen in een wilde en spectaculaire omgeving.

13 middeleeuwse citadellen en onder de beroemdste, het kasteel van Quéribus gelegen op 728m hoogte, verder naar het zuiden het kasteel van Peyrepertuse: de doorboorde steen in het Occitaans; maar ook de middeleeuwse stad Arques geclassificeerd als werelderfgoed door de UNESCO. En tenslotte, op de grens tussen de Aude en de Pyrénées Orientales: het Château de Puylaurens. Het fort staat op de berg Ardu. Minder bekend, op een rotsachtige uitloper met uitzicht op de Gorges du Terminet, zijn de overblijfselen van het Château de Termes.

Deze 8 adembenemend mooie kastelen en hun uitzonderlijke geschiedenis zullen u onderdompelen in het fascinerende epos van het katharisme.

Onze camping en ons mooie departement van de Aude verlaten zonder de Kathaarse kastelen te hebben gezien en bezocht is niet mogelijk. Maak een wandeling om deze duizelingwekkende citadellen en tegelijkertijd onze prachtige landschappen te ontdekken.

Het korte verhaal:

De Katharen waren leden van een religieuze beweging die zich tussen de 10e en 13e eeuw ontwikkelde in verschillende delen van Europa, met name de Midi. In deze regio vertegenwoordigden zij 2-5% van de bevolking.

De Katharen noemden zichzelf destijds geen Katharen, de term verscheen pas in 1960, dus 700 jaar na hun leven. Zij noemden zichzelf de Goede Christenen en de anderen, die geen Katharen waren, noemden hen de Volmaakten of de Albigenzen, omdat zij rond het Albigenzengebied woonden.

In die tijd, het was de tijd van de kruistochten, riep paus Innocentius III in 1209 voor het eerst een kruistocht uit tegen de christenen, tegen de goede christenen die “de Albigenzen” werden genoemd. Dit staat bekend als de kruistocht tegen de Albigenzen.
Frankrijk viel onder het feodale systeem, d.w.z. het koninklijke grondgebied was zeer klein en de rest van het grondgebied bestond uit autonome hertogdommen en graafschappen. De heren van deze autonome hertogdommen en graafschappen zagen in de kruistocht een goede gelegenheid om nieuwe gebieden te veroveren, het grondgebied van de Midi, en zo begonnen ze aan deze kruistocht; ze belegerden Béziers, Arques en veroverden het hele Albigenzengebied, en toen ze in Toulouse aankwamen, werden ze afgeslagen.

Vanaf 1226 nam Lodewijk IX het heft in eigen handen omdat hij een beleid voerde van eenwording van het grondgebied en hij in de kruistocht tegen de Albigenzen een kans zag om de Midi te veroveren en onder de Franse kroon te brengen. Dus deze keer zal hij het koninklijke leger leiden tegen de Katharen.

De mensen van de Midi werden vrij snel veroverd. Het hoofddoel van de kruistocht tegen de Albigenzen was het uitroeien van alle kathaarse ketters, wat nog niet is bereikt.

De nieuwe paus Gregorius IX besloot de inquisitie in te stellen, een door de kerk geleid tribunaal dat ketters veroordeelde, inclusief degenen die niet in de officiële versie van het christendom geloofden, en ze hadden twee keuzes:

Of ze bekeren zich tot het christendom en worden levenslang opgesloten.
Of ze besluiten hun ketterse geloof te behouden en worden verbrand op de brandstapel.
Dus werd de inquisitie in deze regio ingesteld en de Katharen en de mensen van de Midi zochten hun toevlucht in citadellen op heuveltoppen. In een van deze citadellen, Montsegur genaamd, zou een beleg van 10 maanden plaatsvinden, waarna de Katharen weigerden zich tot het officiële christendom te bekeren en in dit fort levend zouden worden verbrand.

Vanaf dat moment was het afgelopen met alle georganiseerde weerstand en vielen de forten een voor een, zoals het kasteel van Puylaurens en dat van Queribus.

De Katharen werden uitgeroeid (ze overleefden tot de 14e eeuw). De citadellen zijn daarom verwaarloosd, maar ze bevinden zich op een strategische locatie omdat ze langs de grens met het Koninkrijk Aragon liggen. Lodewijk IX, die dit gebied net had veroverd, wilde het verdedigen en sloopte daarom deze kleine kastelen en bouwde echte versterkte burchten langs de hele grens, die nu bekend staan als de kastelen van het Katharenland.

De Kathaarse kastelen zijn niet door de Katharen gebouwd en de Katharen hebben er nooit gewoond.

Onder deze kastelen bouwde Lodewijk IX de vijf kastelen die bekend staan als “De vijf zonen van het kasteel van Arques”: het kasteel van Aguilar, Peyrepertuse, Puylaurens, Termes en Queribus.

Deze kastelen waren 400 jaar lang bezet. Maar in 1659 ondertekende Lodewijk XIV het Verdrag van de Pyreneeën, dat de grens van het Koninkrijk Aragon verlegde naar de huidige grens van de zuidelijke oostelijke Pyreneeën.

Alle kastelen van het Katharenland verloren hun strategische ligging en werden geleidelijk verlaten. Enkele garnizoenen bleven bestaan tot de Franse Revolutie, maar vanaf dat moment werden ze totaal verwaarloosd en vergeten.

Pas in de 20e eeuw keken historici terug op deze geschiedenis en deze burchten om ze een tweede leven te geven.